9. Οι επιχειρήσεις Ιουλ. – Οκτ. 1920. Η μάχη του Τσεντίς Χαν

     1. Οι Τούρκοι φυσικά και δε θα ησύχαζαν. Προχώρησαν στην ανασυγκρότησή τους στο Ουσάκ και στο Εσκί Σεχίρ. Μονάδες τους επιτέθηκαν στην ευάλωτη ελληνική θέση: στη σιδηρ. γραμμή Σαλιχλί – Μπαλικεσέρ. Οι Έλληνες τον Ιούλ. – Αύγ. ανέλαβαν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις με επίκεντρο το Ντεμιρτζή.

     2. Η εμφάνιση και δράση των τσετών υποχρέωσαν τους Έλληνες κατά το 10ήμερο του Αυγ. να αναλάβουν επιθέσεις προς το Ουσάκ και Τσεντίς, στερώντας έτσι τον Κεμάλ από μια ακόμη ζωτική περιοχή. Οι ελληνικές επιτυχίες μείωσαν την εμπιστοσύνη των Τούρκων προς το κεμαλικό κίνημα. Οι τελευταίες, όμως, αυτές επιχειρήσεις διεξήχθησαν χωρίς τη συγκατάθεση του Βενιζέλου. Γιαυτό διέταξε τη μεταφορά στην Αθήνα του Ελλην. Στρατηγείου. Επέστρεψε μετά 30ήμερο στη Σμύρνη.

     3. Ο Κεμάλ είχε ανάγκη από μια θεαματική επιτυχία. Τα εργαλεία που διέθετε για να το πετύχει ήταν το 20ό Σ.Σ. που έδρευε στο Μπιλεντζίκ και το 14^ο με έδρα το Εσκί Σεχίρ. Ο αρχηγός του τουρκικού δυτ. μετώπου Αλή Φουάτ πασάς επέλεξε να χτυπήσει τη 13^η ελλ. μεραρχία που έδρευε στο Τσεντίς. Ενώ το Γενικό του Επιτελείο απέρριψε το σχέδιό του, ο Κεμάλ το ενέκρινε.

     Η τουρκική επίθεση εκδηλώθηκε στις 11/10 από 7.300 άντρες, 29 πολυβόλα και 18 πυροβόλα εναντίον των 2^ου και 3^ου ελλην. συνταγμάτων. Διοικητής του 3^ου συντ/τος ήταν ο συντ/ρχης Γ. Κονδύλης.

Το πρωί της 11/10 δυο τουρκικές μερ. συνεπικουρούμενες από ισχυρές ομάδες ατάκτων επιτέθηκαν στο μέτωπο της 13^ης μερ. με επίκεντρο το Ντοσεντζίκ Δαγ. Το κύριο βάρος της επίθεσης δέχθηκε το 3^ο σύντ/μα. Το βράδυ η θέση των Ελλήνων ήταν δύσκολη. Γιαυτό αποφασίστηκε οι ελληνικές μονάδες να συμπτυχθούν νύχτα στην περιοχή Χαν. Πληροφορίες ανέφεραν ότι ενισχυμένες τουρκικές δυνάμεις συγκεντρώνονταν γύρω από το Χαν, σχεδιάζοντας να αιχμαλωτίσουν τα ελλην. στρατεύματα.

     Το απόγευμα της 14/10 εκδηλώθηκε γενικευμένη τουρκική επίθεση σε όλη την ελληνική αμυντική γραμμή. Η μάχη εξελίχθηκε σε αναμέτρηση σώμα με σώμα. Τα μεσάνυχτα το ελλ. μέτωπο αντιμετώπιζε τον κίνδυνο διάσπασης. Την κατάσταση θα έσωζε μόνο μια αιφνίδια νυκτερινή αντεπίθεση. Ο Κονδύλης ήταν αντίθετος. Κατέληξε στη συντριβή των Τούρκων. Η καταδίωξη συνεχίστηκε και την επομένη και στις 18/10 οι Έλληνες κατέλαβαν την πόλη του Τσεντίς. Ο Αλή Φουάτ αντικαταστάθηκε από τον Ιζέτ μπέη.