Πόλεμος Κορινθίων κατά Κερκυραίων

Η Επίδαμνος (σημ. Δυρράχιο) ήταν αποικία των Κορινθίων και των Κερκυραίων. Επειδή ξέσπασε διαμάχη ανάμεσα στους ολιγαρχικούς και το δήμο της Επιδάμνου, οι πρώτοι ζήτησαν τη βοήθεια των Κερκυραίων και οι δεύτεροι των Κορινθίων. Αυτό αποτέλεσε την αφορμή-αιτία να εκραγεί πόλεμος ανάμεσα στους Κερκυραίους και τους Κορίνθιους (435 π.Χ.). Οι Κορίνθιοι, έχοντας στο πλευρό τους αρκετούς συμμάχους (Λευκάδιους, Αμβρακιώτες, Ερμιονείς, Φλιασίους, Ηλείους, Μεγαρείς κ.ά.), ανέλαβαν πόλεμο κατά των Κερκυραίων. Η Κέρκυρα, ισχυρότατη ναυτική δύναμη (120 τριήρεις) όπως ήταν, νίκησε. Οι Κορίνθιοι δεν ανέχτηκαν την ήττα. Επί 2 χρόνια ετοίμασαν με τους συμμάχους τους στόλο 150 πλοίων. Οι Κερκυραίοι αναγκάστηκαν να αναζητήσουν συμμάχους. Έστειλαν πρέσβεις στην Αθήνα.

Οι πρέσβεις μόλις έφθασαν ανακοίνωσαν στους στρατηγούς το λόγο της αποστολής τους. Συγκλήθηκε η εκκλησία του δήμου για να ακούσει το αίτημά τους. Στο μεταξύ κατέφθασαν και πρέσβεις των Κορινθίων. Οι δύο αντιπροσωπίες εξέθεσαν στο δήμο τα επιχειρήματά τους. Η Κέρκυρα ως τότε δεν ήταν σύμμαχος ούτε της Αθήνας ούτε της Σπάρτης, άρα δεν εμποδιζόταν από την 30ετή συνθήκη να προσχωρήσει στη συμμαχία των Αθηναίων. Όμως ήταν αποικία της συμμάχου των Λακεδαιμονίων Κορίνθου, άρα όφειλε πολιτική υπακοή στη μητρόπολή της. Αυτό, όμως, σπάνια μπορούσε να τηρηθεί. Εξάλλου ήδη ανάμεσα στις δύο πόλεις υπήρχε πόλεμος. Όλα αυτά προβλήθηκαν. Οι Αθηναίοι, όμως, όχι μόνο δεν ήθελαν να δώσουν αφορμές διένεξης με τους Πελοποννήσιους, ιδιαίτερα με τους γείτονές τους Κορίνθιους, αλλά όφειλαν κι ευγνωμοσύνη σε αυτούς για τη συμπαράστασή τους κατά τη διένεξή τους με τους Σάμιους. Δύο μέρες κράτησε η συζήτηση. Την πρώτη ημέρα η πλειοψηφία δέχτηκε την άποψη των Κορινθίων, ενώ την επομένη άλλαξε γνώμη. Δε συνήψε βέβαια συμμαχία με την Κέρκυρα αλλά απλή επιμαχία, δέσμευση δηλ. να αλληλοβοηθούνται σε περίπτωση επίθεσης, ένα είδος αμυντικής συμμαχίας. Αυτή ήταν μια ενδιάμεση λύση που υιοθέτησαν οι Αθηναίοι. Αυτή η αλλαγή θέσης των Αθηναίων και η παράπλευρη αθέτηση της 30ετούς συνθήκης οφείλεται στο ότι έβλεπαν αναπόφευκτο τον πόλεμο με τους Πελοποννήσιους.

Μετά τη σύναψη της επιμαχίας (433 - 432 π.Χ.), οι Αθηναίοι έστειλαν στην Κέρκυρα μικρή δύναμη από 10 τριήρεις. Είχε ήδη συναφθεί ναυμαχία Κερκυραίων και Κορίνθιων στη θάλασσα ανάμεσα στην Κέρκυρα και την Ήπειρο. Η δεξιά πτέρυγα των Κερκυραίων νικιέται, οπότε επεμβαίνουν οι Αθηναίοι. Οι Κορίνθιοι αναγκάστηκαν να διακόψουν τον πόλεμο με τους Κερκυραίους, αλλά μετέβαλαν και τις φιλικές τους διαθέσεις. Τώρα πλέον απαιτούσαν την ανάμιξη στη διένεξη των Πελοποννησίων συμμάχων τους.