Η ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ

Ο χώρος δεν επιτρέπει (στα όρια της παρούσας εργασίας) μια εκτενή παρουσίαση των μορφών της καλλιτεχνικής δημιουργίας των Ελλήνων –που ήταν ομολογουμένως υψηλού επιπέδου– κατά την περίοδο από τον Ζ΄ – αρχές του Ε΄ αι. π.Χ., γιαυτό θα περιοριστούμε σε μια απλή πτυχογραφία της.

Η ελληνική τέχνη του Ζ΄ αι. ονομάστηκε «ανατολίζουσα», κι αυτό γιατί φέρνει πολλά χαρακτηριστικά επίδρασης της Ανατολής, τόσο στη θεματολογία όσο και σε πολλές τεχνικές, αλλά και στη χρήση νέων υλικών, π.χ. του ελεφαντόδοντου.

Τομείς που διέπρεψε η τέχνη:

- Στην κεραμική και στην αγγειογραφία (Κόρινθος: η όλπη (είδος πρόχου), ένα από τα αριστουργήματα ολόκληρης της ελληνικής αγγειογραφίας), πρωτοαττική, Αθήνα: μελανόμορφος και ερυθρόμορφος ρυθμός αμφορέων.

- Στη Γλυπτική: κυρίαρχη έκφραση οι κούροι και οι κόρες. Κι ακόμη, συνθέσεις με βάση το άλογο, αρχιτεκτονικά ανάγλυφα, τα αετώματα, οι ζωφόροι, οι μετόπες, οι επιτύμβιες στήλες κτλ.

- Στη μικροτεχνία: κοσμήματα, αφιερώματα, σκεύη, όπλα, σφραγιδόλιθοι, ειδώλια κτλ.

- Στην αρχιτεκτονική: κυρίαρχα δημιουργήματα οι ναοί και άλλα δημόσια οικοδομήματα, τόσο στη μητροπολιτική Ελλάδα, όσο και στις αποικίες. Πρόκειται για επιβλητικά κατασκευάσματα. Αντιπροσωπευτικά δημιουργήματα: ο αρχαϊκός ναός της Αρτέμιδας - Γοργούς στην Κέρκυρα, ο ναός της Ήρας στην Ολυμπία, ο ναός του Απόλλωνα στην Κόρινθο, ο ναός της Αφαίας Αθηνάς στη Αίγινα κ.ά.

- Στην οικοδομική: επεξεργασία και μεταφορά των υλικών, εργαλεία, τεχνικές κατασκευών.