Δίκη, καταδίκη και θάνατος του Μιλτιάδη

Ο Μιλτιάδης ποτέ δεν είχε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το κοινοβουλευτικό πολίτευμα της πατρίδας του, ιδιαίτερα μάλιστα μετά τη μάχη του Μαραθώνα. Ο θριαμβευτής του Μαραθώνα αμέσως μετά ζήτησε από τη βουλή και την εκκλησία του δήμου να του δώσουν 70 πλοία και ανάλογο στρατό χωρίς να πει τι ακριβώς τα θέλει, παρά μόνο ότι με αυτά θα φέρει πλούτο στην Αθήνα. Εντούτοις το αίτημά του έγινε δεκτό, για πρώτη φορά «εν λευκώ». Έχοντας στην απόλυτη εξουσία του αυτή τη δύναμη, έπλευσε εναντίον της Πάρου, την πολιόρκησε και με κήρυκα ζήτησε 100 τάλαντα απειλώντας ότι θα καταστρέψει τους κατοίκους της. Ως πρόφαση πρόβαλε τη συμμετοχή τους με μια τριήρη στο Μαραθώνα στο πλευρό των Περσών, στην πραγματικότητα όμως για να εκδικηθεί τον Πάριο Λυσαγόρα, που κάποτε τον συκοφάντησε στον Υδάρνη. Οι Πάριοι καθυστέρησαν τις διαπραγματεύσεις μέχρι που οχυρώθηκαν. Επί 25 μέρες πολεμούσε. Το νησί το κατέλαβε αλλά όχι την πόλη. Επειδή τραυματίστηκε επέστρεψε στην Αθήνα άπρακτος.

Αυτή η αποτυχία προκάλεσε μεγάλη δυσαρέσκεια στην Αθήνα εναντίον του. Το εκμεταλλεύθηκαν αυτό οι αντίπαλοί του Αλκμαιωνίδες, ο εκπρόσωπος των οποπιων Ξάνθιππος κατηγόρησε το Μιλτιάδη στο δικαστήριο του δήμου για εξαπάτηση των Αθηναίων. Η δίκη ήταν δραματική. Στο μεταξύ το πόδι του από το τραύμα σάπισε κι αδυνατούσε να σταθεί όρθιος, ούτε καν για να απολογηθεί. Οι υπερασπιστές του δεν είχαν άλλο επιχείρημα παρά μόνο τις προηγούμενες λαμπρές του υπηρεσίες προς την πατρίδα. Κηρύχθηκε ένοχος. Υπολειπόταν ο καθορισμός της ποινής. Σχετική πρόβλεψη δεν υπήρχε για την περίπτωση. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρώτος πρότεινε την ποινή ο κατήγορος, αλλά είχε δικαίωμα και ο κατηγορούμενος ν’ αντιπροτείνει άλλη ποινή, ασφαλώς μικρότερη. Ο Ξάνθιππος πρότεινε την έσχατη των ποινών, ενώ οι συνήγοροι του Μιλτιάδη αντιπρότειναν χρηματική ποινή 50 ταλάντων. Οι ορκωτοί δικαστές δέχτηκαν τη δεύτερη. Σε λίγο καιρό ο Μιλτιάδης πέθανε από το τραύμα του και το πρόστιμο πλήρωσε ο γιος του Κίμων.