Ατυχής παρέμβαση του Κλεομένη

Ο Ισαγόρας και οι δικοί του αγανάκτησαν με τα μέτρα του Κλεισθένη, γιαυτό ζήτησαν την παρέμβαση του βασιλιά της Σπάρτης Κλεομένη. Αυτός πρόθυμα έτρεξε στην Αθήνα – άλλωστε τέτοια ευκαιρία περίμενε. Κατέλαβε την πόλη με μια στρατιωτική μονάδα που είχε κι ανάγκασε τον Κλεισθένη και 700 οικογένειες των πιστότερων οπαδών του, με υπόδειξη του Ισαγόρα, να φύγουν από τη χώρα τους. Μετά επιχείρησε να διαλύσει τη βουλή των 500 και να την αντικαταστήσει με άλλη από 300 οπαδούς του Ισαγόρα. Η νόμιμη βουλή, όμως, και ο λαός αντέδρασαν. Οι Σπαρτιάτες με τον Κλεομένη και ο Ισαγόρας με τους οπαδούς του κατέλαβαν την Ακρόπολη, αλλά πολιορκήθηκαν από το λαό. Μετά από δυο μέρες ο Κλεομένης ζήτησε να φύγει, αφήνοντας τον Ισαγόρα απροστάτευτο. Αυτός μεν κατόρθωσε να διαφύγει, οι περισσότεροι όμως από τους οπαδούς του αιχμαλωτίστηκαν, δικάστηκαν κι εκτελέστηκαν. Ο Κλεισθένης κι οι εξόριστοι οπαδοί του επανήλθαν. Οι φόβοι, όμως, των Αθηναίων για επάνοδο των Σπαρτιατών παρέμειναν. Γιαυτό έστειλαν πρέσβεις στις Σάρδεις για να διερευνήσουν αν υπάρχουν δυνατότητες σύναψης συμμαχίας με τον Πέρση σατράπη. Αυτοί, υπερβαίνοντας την εντολή που είχαν, πρόσφεραν στο σατράπη «γην και ύδωρ» εξ ονόματος των Αθηναίων. Η τιμωρία τους υπήρξε βαρύτατη.

Οι φόβοι των Αθηναίων επαληθεύτηκαν. Ο Κλεομένης συγκέντρωσε πελοποννησιακό στρατό, χωρίς όμως να αποκαλύψει τις προθέσεις του, να τιμωρήσει, δηλαδή, τους Αθηναίους και να επιβάλει τυραννίδα υπό τον Ισαγόρα. Ο συμμαχικός στρατός της Πελοποννήσου με επικεφαλής τους δύο βασιλείς της Σπάρτης, Κλεομένη και Δημάρατο, το 506 εισέβαλε στην Αττική. Ταυτόχρονα Βοιωτοί και Χαλκιδείς, σε συνεννόηση με τον Κλεομένη, κατέλαβαν και λεηλάτησαν δήμους της βόρειας Αττικής. Ο αθηναϊκός στρατός συγκεντρώθηκε στην Ελευσίνα για να αντιμετωπίσει τους Πελοποννήσιους. Πριν τη μάχη ο Δημάρατος πληροφορήθηκε τους σκοπούς του Κλεομένη κι αποχώρησε. Το ίδιο έπραξαν και οι Κορίνθιοι. Η πρώτη συμμαχική κινητοποίηση των Πελοποννησίων έληξε πολύ άδοξα.

Μετά την αποχώρηση των Πελοποννησίων οι Αθηναίοι επιτέθηκαν εναντίον των Βοιωτών και τους συνέτριψαν· σκότωσαν πολλούς κι αιχμαλώτισαν 700, τους οποίους και φυλάκισαν. Αμέσως μετά στράφηκαν κατά των Χαλκιδέων, τους οποίους κατατρόπωσαν και τους επέβαλαν σκληρούς όρους: α) φυλάκισαν αλυσοδεμένους τους αιχμαλώτους τους, β) θα τους απέλυαν με αντάλλαγμα 2 μνες για τον καθένα και γ) εγκατέστησαν εκεί 4.000 ακτήμονες Αθηναίους κληρούχους σε κτήματα που πήραν από τους ευγενείς της Χαλκίδας. Από τους Βοιωτούς πήραν τον Ωρωπό (506 π.Χ.), αλλά δεν τον πρόσθεσαν στο αθηναϊκό κράτος.

Οι Βοιωτοί, για να εκδικηθούν τους Αθηναίους, παρακίνησαν τους Αιγινήτες να προβούν σε εχθροπραξίες εναντίον τους. Το έκαμαν.

Οι Σπαρτιάτες δεν ήταν εύκολο να χωνέψουν τις αποτυχίες τους. Ο Κλεομένης επέβαλε τις απόψεις του. Αυτή τη φορά αποφάσισαν ν’ αποκαταστήσουν τον Ιππία. Θέλανε, όμως, να ενεργήσουν σε συνεννόηση με τους συμμάχους τους. Γιαυτό κάλεσαν (505 π.Χ.) στη Σπάρτη αντιπροσώπους τους και τον Ιππία για διαβουλεύσεις. Οι Σπαρτιάτες εξέθεσαν τα σχέδιά τους. Οι σύμμαχοι άκουγαν σιωπηλοί. Μόνο ο Κορίνθιος Σωσικλής διαφώνησε ανοιχτά. Οι άλλοι σύμμαχοι αρκέστηκαν να συμφωνήσουν απλά μαζί του. Οι Σπαρτιάτες υπαναχώρησαν. Ο Ιππίας επανήλθε στο Σίγειο και συνέχισε τις δραστηριότητές του και τις επαφές του με τον Πέρση σατράπη των Σάρδεων Αρταφέρνη. Οι Αθηναίοι αντέδρασαν. Ο Αρταφέρνης πήρε το μέρος του Ιππία.