Το Ψήφισμα για την ένωση του Ελληνισμού 

Η Αθήνα κατά τον Ε΄ αι. π.Χ. είχε αναδειχθεί η αναμφισβήτητη πνευματική πρωτεύουσα του ελληνικού έθνους. Πέρα από τους ανυπέρβλητους Αθηναίους σοφούς και δημιουργούς (Περικλή, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Θουκυδίδη, Σωκράτη, Μέτωνα κ.λπ.) κατέφθαναν σ’ αυτή τα εξοχότερα πνεύματα του όλου ελληνισμού (Ηρόδοτος, Αναξαγόρας, Ζήνωνας, Πρωταγόρας, Πολύγνωτος κ.ά.).

Ενόψει αυτής της υπέροχης πραγματικότητας, ο Περικλής λίγο μετά την έναρξη της 30ετούς συνθήκης προώθησε ψήφισμα, το οποίο φιλοδοξούσε να πραγματοποιήσει το παλιό και μεγάλο όνειρο της ένωσης όλων των Ελλήνων. Με αυτό καλούνταν όλοι οι Έλληνες, της Ευρώπης και της Ασίας, να στείλουν στην Αθήνα αντιπροσώπους για να συσκεφθούν και να αποφασίσουν για 1) την ανοικοδόμηση των ιερών που κατέστρεψαν οι βάρβαροι, 2) την εκπλήρωση των «ταμάτων» που έγιναν στους θεούς κατά την περσική επιδρομή, και 3) την ελεύθερη κι ασφαλή πλεύση της θάλασσας.

Δυστυχώς, οι Πελοποννήσιοι και πολλοί άλλοι δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση, θεωρώντας ότι επρόκειτο για ένα τέχνασμα του Περικλή και των Αθηναίων για να κυριαρχήσουν σε όλους τους Έλληνες. Η μη παροχή από τον Περικλή διευκρινήσεων και διαβεβαιώσεων περί του αντιθέτου, δεν απέκλειε, τουλάχιστον, αυτές τις προθέσεις των Αθηναίων. Έτσι το μέγα αυτό εγχείρημα απέτυχε. Ο δρόμος για τον εμφύλιο σπαραγμό έμεινε ανοιχτός.