Επιχειρήσεις στην Ελλάδα

      1. Προϋποθέσεις -οικονομικές και στρατιωτικές- διεξαγωγής πολέμου κατά του στασιαστή Βουλγάρου ηγεμόνα Τερτέρη δεν υπήρχαν. Γιαυτό αναγνωρίστηκε ως νόμιμος διάδοχος στο βουλγαρικό θρόνο. Τάταροι επιδρομείς εισέβαλαν το 1284 στη Βουλγαρία με 10.000 άντρες. Ο διοικητής της Μεσημβρίας Ουμβερτόπουλος απέτρεψε την εισβολή τους στη Θράκη.

    2. Το 1283 ο Ανδρόνικος έστειλε στόλο και στρατό στη Θεσσαλία κατά του διαδόχου τού Ιωάννη Α΄ Κομνηνού-Δούκα, Μιχαήλ. Αυτή η εκστρατεία το μόνο που απέφερε ήταν η κατάληψη της Δημητριάδας.

     3. Το 1292 βυζαντινός στρατός διέσχισε τη Θεσσαλία και πολιόρκησε τα Ιωάννινα, ενώ ταυτόχρονα γενουάτικα πλοία μετέφεραν άλλο στρατό που πολιόρκησε την Άρτα. Αυτές οι επιχειρήσεις δεν απέφεραν τίποτε. Άκαρπες απέβησαν και οι διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε ο Ανδρόνικος Β΄ με τη χήρα του δεσπότη της Ηπείρου Νικηφόρου, Αννα, η οποία διαπραγματευόταν την παντρειά της κόρης της Θάμαρ με το γιο του Ανδρονίκου, Μιχαήλ. Η Θάμαρ τελικά παντρεύτηκε το Φίλιππο του Τάραντα, γιο του βασιλιά της Νεάπολης Καρόλου Β΄ Ανδεγαυού. Ως προίκα ο Φίλιππος έλαβε τη Ναύπακτο, το Αγρίνιο, το Αγγελόκαστρο και τη Βοδονίτσα. Το 1294 ο Κάρολος Β΄ εκχώρησε στο Φίλιππο όλες τις διεκδικήσεις των Ανδεγαυών στην Ελλάδα, δηλ. την επικυριαρχία της Αχαΐας, των Αθηνών, της Θεσσαλίας, της Κέρκυρας και της Αλβανίας. Ευτυχώς που η χήρα του Νικηφόρου Άννα υποστήριζε την παραμονή της Ηπείρου στη βυζαντινή επικυριαρχία.

   4. Οι επιθέσεις των Βυζαντινών στην Πελοπόννησο συνεχίστηκαν ως το 1289. Τότε υπογράφηκε με το Λατίνο πρίγκιπα της Αχαΐας ανακωχή.

       5. Ο Ανδρόνικος Β΄ συνέχισε τις διαπραγματεύσεις του πατέρα του με το βασιλιά της Αραγωνίας Πέτρο Γ΄, έχοντας και τη συμπαράσταση της συζύγου τού τελευταίου Κωνσταντίας. Αυτή προσδοκούσε βυζαντινή χρηματική βοήθεια για ναυπήγηση πρόσθετου στόλου προς αντιμετώπιση των Ανδεγαυών. Ο Πέτρος, όμως, δε συμμεριζόταν αυτές τις προσδοκίες της. Έτσι οι συνεννοήσεις ναυάγησαν. Τότε ο Ανδρόνικος Β΄ στράφηκε στο βασιλιά της Καστίλλης Αλφόνσο Ι΄, προξενητή του γάμου του, δευτέρου, με την Ιολάνδη, κόρη του Γουλιέλμου Ζ΄ Μομφερατικού, που μετονομάστηκε Ειρήνη. Ο Ανδρόνικος κατέβαλε στον πεθερό του Γουλιέλμο Ζ΄ χρηματική αποζημίωση. Η Ειρήνη έλαβε ως προίκα εδάφη του «βασιλείου της Θεσσαλονίκης», επί του οποίου οι Μομφερατικοί διατηρούσαν διεκδικήσεις. Μετά το 1303 η Ειρήνη εγκαταστάθηκε μονίμως στη Θεσ/νίκη μέχρι το θάνατό της (1317), ακολουθώντας ανεξάρτητη από το σύζυγό της γραμμή και συνάπτοντας σχέση με τον «κράλη» της Σερβίας.