Συζητήσεις στη Σπάρτη  -  Κήρυξη του πολέμου

Οι Σπαρτιάτες, αν και διστακτικοί ν’ αναλάβουν τέτοιες δράσεις, τώρα, πιεζόμενοι και από την κοινή γνώμη, νόμισαν ότι έπρεπε εν προκειμένω να πάρουν μια οριστική απόφαση. Η Σπάρτη δε συνήθιζε να συζητεί εκ των προτέρων με τους συμμάχους. Αποφάσιζαν οι άρχοντές της και ζητούσαν από τους συμμάχους τους να δεχθούν τις αποφάσεις τους. Σε κάθε περίπτωση, όμως, έκανε ό,τι η ίδια αποφάσιζε. Έτσι και τώρα. Οι Κορίνθιοι και οι άλλοι, παραπονούμενοι κατά των Αθηνών, υπέβαλαν στη συνέλευση των πολιτών της Σπάρτης τα παράπονά τους. Το ζήτημα, όμως, ήταν πολύ σοβαρό κι έπρεπε ν’ αποφασίσει η ολομέλεια των Σπαρτιατών (όσων δηλ. είχαν δικαίωμα ψήφου). Εκεί εκτέθηκαν οι απόψεις των παραπονούμενων. Στη συζήτηση πήραν μέρος εκτός από τους παραπονούμενους Κορίνθιους, Μεγαρείς κ.ά. και εκπρόσωποι της Αθήνας, που κατά τύχη βρίσκονταν στη Σπάρτη. Καθένας κατέθεσε τα δικά του επιχειρήματα. Μετά απομακρύνθηκαν όλοι οι ξένοι, για να αποφασίσουν μόνοι τους οι Σπαρτιάτες.

Οι Λακεδαιμόνιοι, αφού άκουσαν τις εκκλήσεις των συμμάχων τους και την απολογία των Αθηναίων, αποφάνθηκαν ότι οι Αθηναίοι παραβαίνουν τις συνθήκες και γρήγορα πρέπει να κηρυχθεί πόλεμος. Ακούστηκε και μια διαφωνία, του γέροντα και συνετού βασιλιά Αρχίδαμου. Αυτός υποστήριξε ότι δε συμφέρει τη Σπάρτη να κηρύξει αμέσως πόλεμο γιατί υπολείπεται πολύ των Αθηναίων σε πολεμικά μέσα και προπαρασκευή.

Τελευταίος μίλησε ο έφορος Σθενελαΐδας. Υποστήριξε ότι οι παρανομίες των Αθηναίων ήταν αναμφισβήτητες. Γιαυτό η Σπάρτη όφειλε χωρίς καμία αναβολή να πολεμήσει για τους συμμάχους της και να μην αφήσει την Αθήνα να γίνει ισχυρότερη από ό,τι είναι. Το ζήτημα τέθηκε στη συνέλευση σε ψηφοφορία. Η απόφαση λαμβανόταν δια βοής. Η υπέρ του πολέμου ήταν καταφανώς ισχυρότερη. Ο Σθενελαΐδας, όμως, ζήτησε την επανάληψη της διαδικασίας για να γίνει σαφέστερη η βούληση της συνέλευσης. Ρωτήθηκε και το μαντείο των Δελφών. Ο χρησμός ήταν ευνοϊκός.

Σε λίγο συνήλθε στη Σπάρτη σύνοδος των συμμάχων. Οι Κορίνθιοι μίλησαν τελευταίοι και επίμονα ζήτησαν πόλεμο κατά των Αθηναίων. Μετά οι Λακεδαιμόνιοι έθεσαν το ζήτημα σε ψηφοφορία. Οι περισσότεροι ψήφισαν πόλεμο. Αυτό έγινε στα τέλη του 432 ή τις αρχές του 431 π.Χ.