Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΥΝΑΒΙΕΣ ΗΓΕΜΟΝΙΕΣ

Η πρώτη μάχη. Κήρυξη της Επανάστασης

      Φεύγοντας από το Κισνόβιο, στις 21/2/1821, για το Ιάσιο ο Υψηλ. για να κηρύξει την Επανάσταση, ήλπιζε στη συνδρομή της Ρωσίας και στην εξέγερση της Σερβίας και Βουλγαρίας. Για διαφόρους λόγους τίποτε από αυτά δεν έγινε.

    Το περιβάλλον της Μολδοβλαχίας ήταν ευνοϊκό για την Επανάσταση. Η Μολδαβία και η Βλαχία ανήκαν στην οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά διέπονταν από ειδικό καθεστώς, διότι: α) τουρκικός στρατός δεν υπήρχε ούτε επιτρεπόταν η είσοδός του χωρίς τη συγκατάθεση της Ρωσίας, β) οι λίγοι Τούρκοι στρατιώτες ασκούσαν, κυρίως στις πόλεις, αστυνομικά καθήκοντα, γ) οι ηγεμόνες ήταν ΄Ελληνες διορισμένοι από το σουλτάνο, δ) σε κάθε ηγεμονία υπήρχε, κοντά στον ηγεμόνα, και γερουσία από ντόπιους, ε) την ανώτερη υπαλληλία αποτελούσαν ΄Ελληνες, και στ) τις στρατιωτικές φρουρές συγκροτούσαν ΄Ελληνες και άλλοι ορθόδοξοι υπό ΄Ελληνα διοικητή.

     Στις 22/2 ο Υψηλ. με τη μικρή συνοδεία του πέρασε τον Προύθο, φορώντας στολή Ρώσου στρατηγού. Εγκαταστάθηκαν στη μονή Γαλατά. Το ίδιο βράδυ συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Ι. Ρίζο και συνεργάστηκε με τον ηγεμόνα Μιχ. Σούτσο.

      Στις 21/2 ο Βασ. Καραβιάς εκτελούσε τη διαταγή του Υψηλ. να χτυπήσει στο Γαλάτσι τους Τούρκους. ΄Εχοντας 150 άντρες και δύο κανόνια, παρουσιάστηκε στο σπίτι του Τούρκου διοικητή και του ζήτησε να παραδώσει τα όπλα και να φύγει με τους άντρες του από το Γαλάτσι. Αρνήθηκε και οχυρώθηκε στο σπίτι του με 100 Τούρκους στρατιώτες και εμπόρους. Ακολούθησε σφοδρή αναμέτρηση. Οι περισσότεροι Τούρκοι και ο αρχηγός τους σκοτώθηκαν, ενώ οι υπόλοιποι 30 αιχμαλωτίστηκαν και στάλθηκαν στη Βράιλα. Σκοτώθηκαν και περί τους 15 ΄Ελληνες με πρώτο το σημαιοφόρο Σπύρο Παριανό. Αυτή η πρώτη μάχη της Επανάστασης ήταν μεν νικηφόρα αλλ’ είχε κι αρνητικές παρενέργειες: η σκληρότητά της προκάλεσε ανησυχία, επιφυλακτικότητα και ανησυχία στους ντόπιους, λαό κι άρχοντες. Διαδόθηκαν, βέβαια, και πολλές υπερβολές.

       Ο Υψηλ., για να αμβλύνει αυτούς τους φόβους, εξέδωσε στις 23/2 Προκήρυξη «Προς το εθνος της Μολδαβίας», αναγγέλλοντας ότι «η Γραικία ύψωσεν ..... τας σημαίας......», βεβαιώνοντας τους Μολδαβούς ότι δεν θα διαταραχθεί η ασφάλειά τους.

      Στις 24/2 ο Υψηλάντης εξέδωσε την περίφημη διακήρυξή του «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ». Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε άλλες δύο προκηρύξεις με τις οποίες στην ουσία καλούσε τους ΄Ελληνες της περιοχής να ενταχθούν στον Αγώνα.

     Μετά την κήρυξη της Επανάστασης οι κινήσεις και η δραστηριότητα για εξασφάλιση στηριγμάτων εντάθηκαν. Εκεί που έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα ήταν η συγκρότηση στρατού. Η προσέλευση εθελοντών ήταν αθρόα. Τις πρώτες κιόλας μέρες συγκεντρώθηκαν 2000 άντρες. Δε θα έλειπαν φυσικά και οι μεγάλες δυσχέρειες.