Η μάχη του Πελεκάνου (1329)
Ανέπτυξε κυρίως στρατιωτική δράση. Δέχθηκε πολλές επιδράσεις από τη σύζυγό του Άννα της Σαβοΐας. Εισήγαγε στο Βυζάντιο τη δυτικής προέλευσης συνήθεια της κονταρομαχίας, ικανός κονταρομάχος και ο ίδιος.
Στην εξωτερική πολιτική βαρύτητα έδωσε στις σχέσεις της αυτοκρατορίας με τη Βουλγαρία, τη Σερβία και τους Τούρκους της Μ. Ασίας.
Αμέσως σχεδόν μετά την άνοδό του στο θρόνο ο Ανδρόνικος Γ΄ έβαλε ως στόχο τη διάσωση της Μ. Ασίας. Πριν αναλάβει εκστρατεία στη Βιθυνία φρόντισε να συνάψει συνθήκη με τους Βουλγάρους του Μιχαήλ Σισμάν και τους γείτονες του Ορχάν.
Την εκστρατεία στη Μ. Ασία επιχείρησε αφού συνεννοήθηκε με τον άρχοντα της Μεσοθυνίας Κοντοφρέ, γνώστη των τουρκικών συνηθειών. Ξεκίνησε στα τέλη Μαΐου 1329. Ο Ανδρόνικος πέρασε στη Χρυσούπολη επικεφαλής μιας ασήμαντης δύναμης. Από εκεί πήγε στον Πελεκάνο όπου στρατοπέδευσε. Ο Ορχάν με ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνάμεις κατέλαβε επίκαιρες θέσεις και περίμενε τον Ανδρόνικο. Τον αυτοκράτορα συνόδευε ο σύμβουλός του δομέστικος Ιωάννης Καντακουζηνός. Πριν από την αναμέτρηση ο Ανδρόνικος επιχείρησε με λόγο του να τονώσει το ηθικό των αντρών του. Η όλη προετοιμασία έδειχνε ότι στις προθέσεις του βασιλιά δεν ήταν η ανάληψη εκτεταμένων εκκαθαριστικών επιχειρήσεων.
Ο Ορχάν, νομίζοντας ότι ο Ανδρόνικος θα βάδιζε στο εσωτερικό, άφησε στον Πελεκάνο μόνο 300 ιππείς. Έτσι η πρώτη σύγκρουση υπήρξε νικηφόρα για τους Βυζαντινούς, χωρίς σημαντικές απώλειες. Ο Ανδρόνικος, όμως, τραυματίστηκε ελαφρά στο πόδι. Αυτό άρκεσε να κυκλοφορήσει στο στρατόπεδο η φήμη ότι ο αυτοκράτορας ήταν βαριά τραυματισμένος ή και νεκρός. Αυτό προκάλεσε την υποχώρηση των στρατιωτών του. Καθώς φεύγανε δέχθηκαν τις επιθέσεις του Ορχάν με πολλές απώλειες. Ήταν η τελευταία επιχείρηση Βυζαντινού αυτοκράτορα κατά των Οθωμανών Τούρκων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου