ΙΙ. ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΙ

     Με την είσοδο στον 20ό αι. και τα πεζογραφικά ρεύματα είτε μετεξελίχθηκαν σε άλλες μορφές (ο νατουραλισμός, π.χ., έγινε περισσότερο κοινωνικός) είτε εμπλουτίστηκαν είτε υποκαταστάθηκαν από καινούργιες τάσεις, ανάλογα με τις παγκόσμιες κι εσωτερικές εξελίξεις, εθνικές, κοινωνικές και πολιτικές. Αυτές οι εκφραστικές και ιδεολογικές φόρμες εξυπηρετήθηκαν από μια πληθώρα πεζογράφων ποικίλων διαβαθμίσεων.

    1. Γρηγόριος Ξενόπουλος (1867-1951): Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Μνημονεύθηκε ήδη σε προηγούμενη αντίστοιχη ενότητα. Από τους πολυγραφότερους νεοέλληνες συγγραφείς (πεζογράφος και θεατρικός). Υπηρέτησε κυρίως το αστικό μυθιστόρημα. Σε αυτό τον αι. εκδόθηκαν τα σημαντικότερα έργα του, όπως: α) Το μυστικό της κοντέσσας Βαλέραινας (1904), θεατρικό, β) Στέλλα Βιολάντη (1909), θεατρικό, γ) Πειρασμός (1910), θεατρικό, δ) Η τιμή του αδελφού (1914), ε) Φιόρε του Λεβάντε (1914), θεατρικό, στ) Ο κόκκινος βράχος (1915), ζ) Το φάντασμα (1915), η) Μυστικοί αρραβώνες (1915), θ) Ο πόλεμος (1919), ι) Φοιτηταί (1919), θεατρικό.

      Εξέδιδε το περιοδικό Διάπλασις των Παίδων (1896-1945) και αρθρογραφούσε σε πλήθος εφημερίδων και λογοτεχνικών περιοδικών, ίδρυσε τη Νέα Εστία (1927). Το 1912 τιμήθηκε με το παράσημο του Αργυρού Σταυρού του Σωτήρος, ενώ το 1922 με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών. Εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1931 διορίστηκε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.

     2. Κωνσταντίνος Θεοτόκης (1872-1923): Γεννήθηκε στην Κέρκυρα. Μνημονεύθηκε ήδη. Πολύγλωσσος, πολυταξιδεμένος και πολυμαθής. Ασχολήθηκε κυρίως με την ηθογραφία. Έργα του: Η τιμή και το χρήμα (1912), Κατάδικος (1919), Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα (1920), Οι σκλάβοι στα δεσμά τους (1922).

     3. Κων/νος Χατζόπουλος (1868-1920): Γεννήθηκε στο Αγρίνιο και πέθανε στο Μπρίντιζι Ιταλίας. Πεζογράφος και ποιητής. Ξεκίνησε ως ηθογράφος και μετά πέρασε στον κοινωνικό ρεαλισμό. Ιδρυτής του περιοδικού Τέχνη (1898). Έργα του: Αγάπη στο χωριό (1910), Ο πύργος του Ακροπόταμου (1915), Ο υπεράνθρωπος (1915), Φθινόπωρο (1917) και τα ποιητικά του Απλοί τρόποι και Βραδινοί θρύλοι.

      4. Νίκος Καζαντζάκης (1883-1957): Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και πέθανε στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας. Πεζογράφος (προπάντων), θεατρικός συγγραφές, ποιητής και στοχαστής. Ανικανοποίητος αναζητητής της αλήθειας και του άγνωστου. Γιαυτό και πολυταξιδεμένος. Από τους πολυγραφότερους και διαπρεπέστερους Έλληνες λογοτέχνες αυτού του αιώνα. Στην ενδότερη ψυχοσύνθεσή του μυστικός και μεταφυσικός. Μεταφράστηκε όσο ελάχιστοι Έλληνες λογοτέχνες. Μαθητης του Νίτσε και συνοδοιπόρος αρχικά του Σικελιανού.

    Έργα του: α) Ποιητικά: Οδύσσεια (1938, 13 χρόνια απαιτήθηκαν για τη συγγραφή του ογκωδέστατου αυτού έργου), Τερτσίνες (1960). β) Θεατρικά: Νικηφόρος Φωκάς (1927), Χριστός (1928), Οδυσσέας (1928), Μέλισσα (1939), Ιουλιανός (1945), Ο Καποδίστριας (1946) και Σόδομα και Γόμορρα (1949). γ) Δοκίμια: Ασκητική (1927), Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη φιλοσοφία του δικαίου και της πολιτείας (1909), Η. Bergson (1912), Iστορία της ρωσικής λογοτεχνίας (1930) και Συμπόσιο ( εκδόθηκε το 1971). δ) Ταξιδιωτικά: Ταξιδεύοντας (Ιταλία, Αίγυπτος, Σινά), Τι είδα στη Ρουσία (1928), Ιαπωνία – Κίνα (1938) και Αγγλία (1941). ε) Μυθιστορήματα: Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (1946), Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1948), Καπετάν Μιχάλης (1953), Ο τελευταίος πειρασμός (1955), Ο φτωχούλης του Θεού, Οι αδερφοφάδες (εκδόθηκαν το 1973) και Αναφορά στον Γκρέκο ( εκδόθηκε 1982). στ) Μεταφράσεις: αρκετές.

     5. Στράτης Μυριβήλης (1892-1969): Γεννήθηκε στη Λέσβο. Σπούδασε νομικά. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ευστράτιος Σταματόπουλος. Πεζογράφος και δημοσιογράφος. Στην πεζογραφία εμφανίστηκε το 1915. Το 1958 εκλέχτηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

     Έργα του: Η ζωή εν τάφω (1924), Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια (1933), Βασίλης ο Αρβανίτης (1943) και Η παναγιά η γοργόνα (1949).

      6. Σπύρος Μελάς (1883-1966): Γεννήθηκε στη Ναύπακτο. Πεζογράφος, σκηνοθέτης θεάτρου, δημοσιογράφος και θεατρικός συγγραφέας (: δράματα και κωμωδίες). Ιδρυτής των περιοδικών Ιδέα και Ελληνική Δημιουργία. Το 1935 εκλέχτηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία της «Ελεύθερης Σκηνής». Συνεργάστηκε με κορυφαίους ηθοποιούς και πολλούς θιάσους.

     Έργα του: Παπαφλέσσας, Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται, Ο γιος του ίσκιου, Το κόκκινο πουκάμισο.

    7. Παύλος Νιρβάνας (1866-1937): Γεννήθηκε στη Μαριανούπολη της Ρωσίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Πέτρος Αποστολίδης. Ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας, χρονογράφος και κριτικός. Έγραφε και ως Κύριος Άσοφος. Το πρώτο του κείμενο δημοσιεύτηκε το 1881 και καθιερώθηκε από το 1894.

       Έργα του: Λόγοι και αντίλαλοι, Από την φύσιν και την ζωήν, Το βιβλίο του Κυρίου Ασόφου, Η ζωή του δρόμου, Γύρω από τον έρωτα, Βίβλοι γυναικών, Εύθυμοι περίπατοι, Όσα φέρνει η ώρα, Μικρές ιστορίες κ.ά.

      8. Κοσμάς Πολίτης (1888-1974): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1890 μετακόμισε οικογενειακώς στη Σμύρνη. Επανήλθε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Το πραγματικό του όνομα ήταν Πάρης Ταβελούδης. Λυρικός μυθιστοριογράφος και μεταφραστής. Πρωτοεμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1930 με το μυθιστόρημά του Λεμονοδάσος και αμέσως καθιερώθηκε μεταξύ των κορυφαίων της γενιάς του ’30. Άλλα έργα του: Ερόικα, Στου Χατζηφράγκου, Εκάτη (1933), Τρεις γυναίκες, νουβέλα, (1943), Το γυρί (1945), Μέγας Κωνσταντίνος (1957), θεατρικό, Κορομηλιά (1959), διηγήματα, Τέρμα (1975).

      9. Ηλίας Βενέζης (1903-1973): Γεννήθηκε στις Κυδωνίες. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ηλίας Μέλλος. Λογοτέχνης και δημοσιογράφος. Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Έργα του: Ο Μανώλης Λέκας (1928), διηγήματα, Νούμερο 31328 (1931), Γαλήνη (1939), Αιολική γη (1943), Εφταλού (1972) κ.ά.

      10. Άγγελος Τερζάκης (1907-1979): Γεννήθηκε στο Ναύπλιο. Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 1973. Κατέλαβε επιφανείς δημόσιες θέσεις. Έργα του: Δεσμώτες (1932), Η παρακμή των σκληρών (1934), Αυτοκράτωρ Μιχαήλ (1936), θεατρικό, Η μενεξεδένια πολιτεία (1937), Γαμήλιο εμβατήριο (1938), θεατρικό, Ο Σταυρός και το σπαθί (1939), θεατρικό, Είλωτες (1939), θεατρικό, Ο εξουσιαστής (1942), θεατρικό, Του έρωτα και του θανάτου (1943), διηγήματα, Θωμάς ο δίψυχος (1962), θεατρικό, Το μυστικό του Ιάγου (1964), δοκίμιο, κ.π.ά.

    11. Γιάννης Σκαρίμπας (1897-1984): Μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και ποιητής. Γεννήθηκε στην Παρνασσίδα. Οπαδός του υπερρεαλισμού. Εικονοκλαστικός στη θεματογραφία του, στη γλώσσα (πολύ προσωπική και αυτοσχεδιαστική) και στο ύφος.

      Έργα του: Καημοί στο Γριπονήσι (1930), μυθιστόρημα, Το θείο τραγί (1933), μυθιστόρημα, Ουλαλούμ (1936), ποίηση, Το Βατερλώ δυο γελοίων (1959), μυθιστόρημα, Ο πάτερ Συνέσιος (1980), θεατρικό, κ.ά.π.

      12. Αθανασιάδης Τάσος (1913-2006): Γεννήθηκε στο Σαλιχλί της Μ. Ασίας. Κυρίως μυθιστοριογράφος. Ακαδημαϊκός από το 1987. Υπηρέτησε τον κλασικισμό (αλλ’ όχι τον ακαδημαϊσμό) ως προς τη θεματολογία και το ύφος. Στα Γράμματα εμφανίστηκε το 1931. Έργα του: Οι Πανθέοι (1948-61), μυθιστορηματική τριλογία, Οι φρουροί της Αχαϊας (1975), Οι τελευταίοι εγγονοί (1984), Τα παιδιά της Νιόβης (1988) και αρκετά ιστορικά μυθιστορήματα: Για τους Ιουλιανό Παραβάτη, Καποδίστρια, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι, Ουγκώ κ.ά.

      13. Δημήτρης Χατζής (1910-1981): Γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Σπούδασε φιλόλογος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πολιτικός πρόσφυγας μετά και εξαιτίας του Εμφυλίου. Μυθιστοριογράφος και διηγηματογράφος. Στα Γράμματα εμφανίστηκε με το μυθιστόρημα Φωτιά (1945). Άλλα έργα του: Διηγήματα (συλλογές): Το τέλος της μικρής μας πόλης (1953), Ανυπεράσπιστοι (1966) και Το διπλό βιβλίο (1976).

    14. Σωτήρης Πατατζής (1914-1991): Γεννήθηκε στο Νησί Μεσσηνίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σταδιοδρόμησε ως δημοσιογράφος. Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και μεταφραστής. Έργα του: α) Διηγήματα: Ματωμένα χρόνια (1946), Η νεράιδα του βυθού (1952), Το πένθιμο εμβατήριο (1978). β) Μυθιστορήματα: Μεθισμένη πολιτεία (1949), Χαμένος παράδεισος (1966) κ.ά. γ) Θεατρικά έργα: Θανάσης Διάκος, Παράβαση καθήκοντος κ.ά.

     15. Άγγελος Βλάχος (1916-2003): Γεννήθηκε στη Μανσούρα της Αιγύπτου. Πτυχιούχος Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διπλωμάτης, συγγραφέας και ακαδημαϊκό;. Έργα του: Μνήμα της γριάς (1945), Ο κύριός μου Αλκιβιάδης (1954), Οδοιπόροι για τα Σούσα (1976), Μια φορά κι έναν καιρό ένας διπλωμάτης (1985-89), 6 τ., Μεροληψίες Θουκυδίδη (1972), Η σκιά του βασιλέως (1991) κ.ά. Το συγγραφικό του έργο είναι ποικίλης ύλης.

    16. Τίτος Πατρίκιος (1928-;): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Κοινωνιολογία στο Παρίσι. Σταδιοδρόμησε ως ερευνητής στην Ιταλία και στην Αθήνα (ΕΚΚΕ). Ποιητής, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Έργα του: α) Ποιητικά: Χωματόδρομος (1954), Μαθητεία (1963), Προαιρετική στάση (1974), Θάλασσα επαγγελίας (1977), Αντικριστοί καθρέφτες (1984), Παραμορφώσεις (1989), Λυσιμελής πόθος (2008), Συγκατοίκηση με το παρόν (2011) κ.ά. β) Πεζά: Η συμμορία των δεκατριών (1991) και Συνεχές ωράριο (1994), Στην ίσαλο γραμμή (1997), Περιπέτειες σε τρεις σχεδίες (2006) κ.ά.

     17. Στρατής Τσίρκας (1911-1980): Γεννήθηκε στο Κάιρο. Ψευδώνυμο του Ιωάννη Χατζηανδρέα. Το 1963 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Ποιητής και πεζογράφος. Έργα του: α) Ποιήματα: Φελάχος (1937), Το λυρικό ταξίδι (1938), Προτελευταίος αποχαιρετισμός και Ισπανικό ορατόριο (1946, κοινή έκδοση) κ.ά. β) Διηγήματα: Αλλόκοτοι άνθρωποι (1944), Ο Απρίλης είναι πιο σκληρός (1947), Ο ύπνος του θεριστή (1954), Στον κάβο και….. (1970). γ) Μυθιστορήματα: Ακυβέρνητες πολιτείες, τριλογία: «Η Λέσχη» (1960), «Η Αριάγνη» (1962) και «Η νυχτερίδα» (1965), πολυμεταφρασμένο, Χαμένη άνοιξη (1970). δ) Μονογραφίες, δοκίμια κτλ.

    18. Κώστας Χατζηαργύρης (1912-63): Γεννήθηκε στο Χαρτούμ κι έζησε στην Αθήνα. Κυρίως αξιόλογος μυθιστοριογράφος. Έργα του: Μειδιάματα και αγωνίες (1947), Οκογένεια Ζαρντή (1950), Ο θρύλος του Κωνσταντή (1951), Ο τρόμος του υπαλλήλου (1953) κ.ά.

    19. Μαργαρίτα Λυμπεράκη (1919-2001): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Πεζογράφος και θεατρική συγγραφέας. Έργα της: α) Μυθιστορήματα: Τα δέντρα (1945), Τα ψάθινα καπέλα (1946), Άλλος Αλέξανδρος (1950). β) Θεατρικά: Η γυναίκα του Κανδαύλη (1955), Το μυστικό κρεβάτι (1967), Ο άγιος πρίγκηψ (1964), Οι Δαναϊδες (1963) κ.ά.

     20. Γαλάτεια Σαράντη (1920-2009): Γεννήθηκε στην Πάτρα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Πεζογράφος – λογοτέχνης, ακαδημαϊκός (η πρώτη Ελληνίδα). Έργα της: Το χρονικό της χαράς (1947), νουβέλα, Πασχαλιές (1949), Το βιβλίο του Γιοχάνες και της Μαρίας (1952), Επιστροφή (1953), Το παλιό μας σπίτι (1959), Τα όρια (1966), Το ποτάμι (1992) κ.ά. Έγραψε και παιδικά διηγήματα. Έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων.

    21. Τατιάνα Μιλιέξ-Γκρίτση (1920-2005): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε γαλλική φιλολογία. Δημοσιογράφος, πεζογράφος, κριτικός βιβλίου και τέχνης. ΄Εργα της: Πλατεία Θησείου (1947), Ο δρόμος των Αγγέλων (1950), Κοπιώντες και πεφορτισμένοι (1951), Ημερολόγιο (1953), Από την άλλη όχθη του χρόνου (1988) κ.ά.

      22. Ρένος Αποστολίδης (1924-2004): Γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και σπούδασε Φιλολογία. Λογοτέχνης, κριτικός και ιστορικός της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Έργα του: Πυραμίδα 67 (1950), Ο γρασαδόρος και τα χειρόγραφα του Max Tod (1960), Βορά στο θηρίο (1963), Στη γέμιση του φεγγαριού (1967), Ανθύλη (1973), Οι Ερινύες (1980), Οι γάτες (1989) κ.ά. Εξέδιδε και τα περιοδικά Τα Νέα Ελληνικά και Τετράμηνα.

      23. Αλέξανδρος Κοτζιάς (1926-1992): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στη Νομική του Πανεπιστημίου Αθηνών. Λογοτέχνης, θεατρικός συγγραφέας, μεταφραστής, δημοσιογράφος και κριτικός. Χαρακτηρίστηκε ως ο «κατ’ εξοχήν συγγραφέας της νεοελληνικής παθολογίας». Από τους επιφανέστερους εκπροσώπους της μεταπολεμικής λογοτεχνικής γενιάς. Έργα του: Πολιορκία (1953), Μια σκοτεινή υπόθεση (1954), Εωσφόρος (1959), Η απόπειρα (1964), Αντιποίηση αρχής (1979), Ιαγουάρος (1987) και Ημηχανή (1989), νουβέλες, κ.ά.

    24. Ρόδης Ρούφος (1924-1972): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Διπλωματικός υπάλληλος. Λογοτέχνης, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Έργα του: Το χρονικό μιας Σταυροφορίας, τριλογία (1954, 1955, 1958), Οι γραικύλοι (1967) κ.ά. Εμφανιζόταν και σαν Ρόδης Προβελέγγιος.

    25. Θεόφιλος Φραγκόπουλος (1923-1998): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα. Δικηγόρος, τραπεζικός υπάλληλος κτλ. Πεζογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός. Έργα του: Τειχομαχία (1953), μυθιστόρημα, Καρτερία (1957), Καποδίστριας (1959) και Υπατία (1967), θεατρικά, ποιητικές συλλογές, δοκίμια.

      26. Ανδρέας Φραγκιάς (1921-2002): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στην ΑΣΟΕΕ. Δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Έργα του: Άνθρωποι και σπίτια (1955), Η καγκελόπορτα (1963), Λοιμός (1972) και Το πλήθος, σε 2 τ. (1985, 1986).

      27. Νικόλαος Πολίτης (1918-1995): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Φιλολογία. Ξεκίνησε ως ποιητής (Προγεφύρωμα, 1945), αλλά καθιερώθηκε ως πεζογράφος κοινωνικού προβληματισμού. Έργα του: Εξωτερικός μονόλογος (1965), Υπερθετικός αντίλογος (1973), Το κρανιοτρύπανο (1975), Άδεια οφθαλμοφορίας (1986) και Υπό το μόδιον (1999, μετά θάνατον).

    28. Νίκος Μπακόλας (1927-1999): Θεσσαλονικιώτης. Σπούδασε Μαθηματικά. Σταδιοδρόμησε ως δημοσιογράφος και λογοτέχνης-κριτικός. Έργα του: Μην κλαίς, αγαπημένη (1958), Ο κήπος των πριγκίπων (1966), Εμβατήριο (1972), Ύπνος θάνατος (1972), Μυθολογία (1977), Η μεγάλη πλατεία (1987), Καταπάτηση (1990), Η κεφαλή (1994), Μπέσα για μπέσα ή ο άλλος Φώτης (1998).

     29. Αντώνης Σαμαράκης (1919-2003): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Δημόσιος υπάλληλος. Πεζογράφος. Έργα του: α) Διηγήματα: Ζητείται ελπίς (1954), Αρνούμαι (1961), Η ζούγκλα (1966), Το διαβατήριο(1973). β) Μυθιστορήματα: Σήμα κινδύνου (1959) και Το λάθος (1965).

    30. Χριστόφορος Μηλιώνης (1932- ): Γεννήθηκε στο Περιστέρι Πωγωνίου. Φιλόλογος. Καθηγητής Μ. Εκπαίδευσης. Διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και μυθιστοριογράφος. Έργα του : α) Διηγήματα: Παραφωνία (1961), Το πουκάμισο του Κενταύρου (1971), Ακροκεραύνια (1976), Χειριστής ανελκυστήρος, Καλαμάς και Αχέροντας (1985) κ.ά. β) Μυθιστορήματα: Δυτική συνοικία (1980) και Ο Σιλβέστρος (1087). γ) Δοκίμια: «Υποθέσεις», «Σημαδιακός και αταίριαστος» για τον Παπαδιαμάντη.

     31. Θανάσης Βαλτινός (1931- ): Από την Κυνουρία. Σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα. Διηγηματογράφος (κυρίως) και σεναριογράφος. Έργα του: Κάθοδος των εννιά (1963), Το συναξάρι του Αντρέα Κορδοπάτη, σε 2 μέρη (1972, 2000), Μπλε βαθύ σχεδόν μαύρο (1985), Φτερά μπεκάτσας (1992), Ορθοκωστά (1994) κ.ά.

     32. Μένης Κουμανταρέας (1931- ): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Πεζογράφος και μεταφραστής. Έργα του: Τα μηχανάκια (1962), Το αρμένισμα (1967), Η δόξα του σκαπανέα (1971), Τα καημένα (1972), Βιοτεχνία υλικών (1975), Ο ωραίος λοχαγός (1984), Η φανέλα με το εννιά (1986), Πλανόδιος σαλπιγκτής (1989) κ.ά.

      33. Γιώργος Χειμωνάς (1938-2000): Γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε νευροψυχολογία σε Θεσ/νίκη και Παρίσι. Καθηγητής Νευροψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Πεζογράφος – διηγηματογράφος – δοκιμιογράφος (υπηρέτησε στην ουσία το αντιμυθιστόρημα). Έργα του: Πεισίστρατος (1960), Η εκδρομή (1964), Μυθιστόρημα (1966), Ο γιατρός/νεότης (1971), Ο γάμος (1974), Ο αδελφός (1975), Οι χτίστες (1979), Τα ταξίδια μου (1984), Ο εχθρός του ποιητή (1991) κ.ά. (δοκίμια και μεταφράσεις).

     34. Π. Πρεβελάκης (1909-1986): Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο. Σπούδασε Φιλολογία (στην Αθήνα) και Ιστορία της Τέχνης (στο Παρίσι). Ιστορικός Τέχνης, πανεπιστημιακός και ακαδημαϊκός. Λογοτέχνης. Έργα: α) Μυθιστορήματα- μυθιστορίες: Το χρονικό μιας πολιτείας (1938), Ο Κρητικός, τριλογία: «Το δέντρο» (1949), «Η πρώτη λευτεριά» (1949) και «Η πολιτεία» (1950), Ο θάνατος του Μέδικου (1939), Ο ήλιος του θανάτου (1959) κ.ά. β) Θεατρικά – δράματα και τραγωδίες: Το ιερό σφάγιο (1952), Ο Λάζαρος (1954), Το ηφαίστειο (1962) κ.ά. γ) Ποιήματα – ποιητικές συλλογές.

     35. Γιάννης Μπεράτης (1904-1968): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Λογοτέχνης. Έργα του: Διασπορά (1930), Αυτοτιμωρούμενος (1935, για τον Μποντλέρ), Οδοιπορικό του ’43 (1946, από την κατοχική αντίσταση) και το Πλατύ ποτάμι (1946, και ολοκληρωμένο 1965, αναμνήσεις από τον ελληνο-ιταλικό πόλεμο).

   36. Μιλτιάδης Καραγάτσης (1908-1960): Λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Δημ. Ροδόπουλου. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Νομικά σε Αθήνα και Παρίσι. Πεζογράφος, θεατρικός κριτικός και δημοσιογράφος. Έργα του: α) Μυθιστορήματα: Συνταγματάρχης Λιάπκιν (1933), Χίμαιρα (1936), Γιούγκερμαν (1939), Βασίλης Λάσκος (1948) κ.ά. β) Διηγήματα: Το συναξάρι των αμαρτωλών (1935), Η λιτανεία των ασεβών (1940), Νυχτερινή ιστορία (1943), Πυρετός (1945), Ο μεγάλος ύπνος (1946), Το νερό της βροχής (1950) κ.ά.

   37. Γεώργιος Θεοτοκάς (1906-1966): Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα όπου και άσκησε τη δικηγορία από το 1930. Πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και δοκιμιογράφος. Κατ’ επανάληψη Γεν. Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Στα Γράμματα πρωτοεμφανίστηκε το 1929 με το ψευδώνυμο Ορέστης Διγενής. Έργα του: Ελεύθερο πνεύμα (1929), δοκίμιο. Μυθιστορήματα: Αργώ (1936), Το δαιμόνιο (1938), Λεωνής (1940), Ιερά οδός (1950), Ασθενείς και οδοιπόροι (1964), Οι καμπάνες (1970).