Ε΄. ΧΑΡΑΚΤΙΚΗ – ΧΑΡΑΚΤΕΣ

    Μια πλειάδα αξιόλογων καλλιτεχνών αυτής της περιόδου κατάφεραν με το έργο τους να αναδείξουν τη Χαρακτική εις αυτόνομο καλλιτεχνικό είδος.

     1. Δημήτρης Γαλάνης (1882-1966): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζωγράφος και χαράκτης. Από το 1944 καθηγητής στην ΑΣΚΤ. Από πολύ νεαρός εργάστηκε σε εφημερίδες και περιοδικά στην Ελλάδα και στο Παρίσι φτειάχνοντας σχέδια. Από το 1912 άρχισε να σκαλίζει το ξύλο και το χαλκό. Η σημαντικότερη παραγωγή του άρχισε το 1927 με την εικονογράφηση με ξυλογραφίες και χαλκογραφίες πολυτελείς εκδόσεις. Εκτός από την ξυλογραφία και τη χαλκογραφία, επιδόθηκε και στην τεχνική της μαύρης τεχνοτροπίας, στη οξυγραφία

    2. Γιάννης Κεφαλληνός (1894-1957): Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ζωγράφος και χαράκτης. Σπούδασε στη Γάνδη και στο Παρίσι. Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε το 1930. Θεωρείται από τους κορυφαίους εκπροσώπους (και από τους ιδρυτές) της ελληνικής Χαρακτικής. Ιδρυτής του Εργαστηρίου Χαρακτικής στην ΑΣΚΤ. Ασχολήθηκε δευτερευόντως με όλα τα είδη της ζωγραφικής (ιδιαίτερα την υδατογραφία). Διέπρεψε, όμως, ως χαράκτης και ξυλογράφος. Με τις ξυλογραφίες του εικονογραφήθηκαν πολλά σπουδαία βιβλία, ξένα και ελληνικά. Στη χαρακτική του επιδιώκει με δεξιοτεχνία να αποτυπώσει/εξωτερικεύσει την εσωτερικότητα των προσώπων και αντικειμένων, άλλοτε με αποτύπωση της λεπτομέρειας (αρχικά) και άλλοτε με την αδρότητα της γραμμής (σταδιακά).

     3. Άγγελος Θεοδωρόπουλος (1886-1965): Γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζωγράφος και χαράκτης. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ. Δάσκαλοί του οι Γ. Ιακωβίδης και Γ. Ροϊλός στη ζωγραφική, και Νικ. Φέρμπος στη χαρακτική. Εργάστηκε σε εφημερίδες, περιοδικά και διαφημιστικές εταιρείες, σχεδιάζοντας πρωτότυπα σχέδια και γελοιογραφίες και αντιγράφοντας φωτογραφίες με ξυλογραφία. Τις ξυλογραφικές του γνώσεις τελειοποίησε σε Ιταλία, Αγγλία και κυρίως στη Γαλλία. Δεσπόζουσα θεματολογία του το γυναικείο γυμνό, οι νεκρές φύσεις και τοπία-ελιές. Μετά το 1930 εμφανίστηκε σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις. Το έργο-αξία του έτυχε εθνικής και διεθνούς αναγνώρισης.

     4. Λυκούργος Κογεβίνας (1887-1940): Κερκυραίος. Χαράκτης και ζωγράφος. Φοίτησε στην ΑΣΚΤ. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γαλλία όπου ειδικεύτηκε στη χαλκογραφία. Στο έργο του αποτυπώνονται η αρμονία, η αίσθηση του μέτρου και η αποφυγή της υπερβολής. Η θεματογραφία του εν πολλοίς είναι εμπνευσμένη από τους Βαλκανικούς πολέμους όπου μετείχε. Το μεγαλύτερο τμήμα των χαλκογραφιών του είναι αποθησαυρισμένο σε σειρά λευκωμάτων του, όπως «Άγιον Όρος», «Κέρκυρα», «Τα καράβια του Αιγαίου» κ.ά.

       5. Τάσος (1914-1984): Ψευδώνυμο του χαράκτη και γλύπτη Αναστ. Αλεβίζου. Γεννήθηκε στο Λευκοχώρι Ηλείας. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ, μαθητής του Γιάννη Κεφαλληνού. Προικισμένος καλλιτέχνης. Κατατάσσεται στους κορυφαίους Έλληνες του είδους. Εικονογράφησε περιοδικά, βιβλία, λευκώματα, γραμματόσημα κ.ά. Μετέσχε σε πλήθος εκθέσεων ανά τον κόσμο. Από τα εμβληματικά έργα του: «Πείνα», «Αγρότισσα», «Σκοτωμένος γλάρος», «Οργισμένες γυναίκες» κ.ά. Στις ξυλογραφίες του διαπιστώνουμε μια ουσιώδη αλληλοπεριχώρηση βυζαντινής τέχνης και εξπρεσιονισμού.

     7. Βάσω Κατράκη (1914-1988): Γεννήθηκε στο Αιτωλικό. Χαράκτρια και ζωγράφος. Σπούδασε στην ΑΣΚΤ (μαθήτρια του Γιάννη Κεφαλληνού), στην Ιταλία και στη Γερμανία. Από τους κορυφαίους Έλληνες χαράκτες. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία. Διαμόρφωσε μια δική της τεχνική χάραξης της πέτρας, την «πετρογραφία», δίδοντάς της μια εντυπωσιακή μοναδικότητα.

      8. Το χώρο υπηρέτησαν και πολλοί άλλοι αξιόλογοι χαράκτες (ή και ταυτόχρονα σπουδαίοι ζωγράφοι) κατά την υπόψη περίοδο, ανάμεσα στους οποίους και οι: Νίκος Βεντούρας (1894-1990), Σπ. Βασιλείου (1902-1985), Γ. Γουναρόπουλος ( 1880-1977), Λουκία Μαγγιώρου ( 1914-2008), Ξενής Σαχίνης (1954- ), Γιώργος Μόσχος (1906-1990), Χρ. Δαγκλής (1916-91), Γ. Παπαδάκης (1934- ), Όπυ Ζούνη (1941-2008), Μανόλης Γιανναδάκης (1954- ) κ.ά.